Zakład Widowisk Estradowych - Estrada Krakowska

CZESŁAW DŹWIGAJ ^{28/02/2015 23.00 TU}

Rzeźby kameralne (ze względu na małą przestrzeń „Zakopianki”) z cykli; Dante Aligheri, Lęki i nadzieje, oraz Pory roku – które z pełnym ornamentu poetyckiego przekazem słownym (27 marca w dzień teatru zainicjujemy tu w „Zakopiance” cykl spotkań poetyckich), symbolicznie otworzą wystawę / stałą witrynę artysty prof. Czesława Dźwigaja .

W stałej ekspozycji będą oczywiście medale których artysta „popełnił” ponad sześćset, rysunki, ze zbiorów; Elegie, Bramy Jerozolimy, Legendy Krakowa, Miasta-rzęźby, Postaci i najnowszego cyklu Cytaty z lekcji umierania.

Dziękuję Panie Profesorze za zaproszenie do Pana pracowni (patrz zdjęcia), za Pana przyjazny stosunek do mojej propozycji utworzenia w Café Art. Gallery Zakopianka na krakowskich Plantach stałej witryny Pana prac – dzieł sztuki które są wyrazem wartości artystycznych kształtujących wrażliwość i w konsekwencji wpływających na jakość ludzkiego życia.

Powiedział Pan że Artysta tworzący w jakiejkolwiek dyscyplinie wypowiada swoje uczucia i myśli, stosując właściwe sobie medium w celu porozumienia z innym człowiekiem. Dlatego nie powinna to być imitacja, lecz uobecnienie nadrzędnych wartości o znaczeniu humanistycznym .
A zatem obok wybitnych prac Zbigniewa Czopa (miedzioryt) które tworzą tu już stałą unikatową i o wartości muzealnej witrynę, od 27 marca 2015 – w Café Art. Gallery Zakopianka – wczuwać się będziemy także w przekaz jaki niosą prace Czesława Dźwigaja (rzeźba) .

Przypomnijmy; Czesław Dźwigaj to ponad 40 lat twórczości. Jako profesor krakowskiej ASP kieruje Pracownią Rzeźby w Ceramice, jest profesorem Uniwersytetu Katolickiego w Rużemberoku na Słowacji, autorem ponad stu pomników (w tym liczne realizacje poświęcone Janowi Pawłowi II), ponad sześciuset medali, kilkudziesięciu mniejszych form rzeźbiarskich, licznych popiersi, tablic pamięci i cykli anatomicznych rysunków i obrazów, monumentalnych drzwi spiżowych do świątyń, kilkuset witraży i polichromii, kompleksowych aranżacji i wystroju wnętrz sakralnych.
Wybitne dzieła – pomniki artysty to m.in.: Grudzień 70 (Szczecin), Synom tej Ziemi (Świątniki Górne), Generała Okulickiego (Okulice) i Stanisława Fischera (Bochnia), Eugeniusza Kwiatkowskiego (Stalowa Wola), Nikifora (Krynica-Zdrój), Króla Zygmunta Augusta (Augustów), Króla Kazimierza III Wielkiego (Skawina), Króla Władysława Łokietka (Tarnów), Księcia Władysława V Wstydliwego (Nowe Brzesko), Henryka Sienkiewicza (Park Willa Borghese w Rzymie oraz w Szczawnicy), a w Krakowie m.in. pomniki: Ofiarom Ludobójstwa na Kresach Wschodnich, Marszałka Józefa Piłsudskiego, Ignacego Jana Paderewskiego, Św. Jana Pawła II, księdza Piotra Skargi.
Dłuta Artysty są także pomniki: Jana Matejki, Juliusza Kossaka, Stanisław Lubomirskiego, Tęcza Przymierza (Nowy Wiśnicz), Park i pomnik Tolerancji (Jerozolima), oraz pomnik Katyńsko-Smoleński w Warszawie.
Jest także twórcą realizacji rzeźbiarskich takich jak Epitafium Cypriana K. Norwida w Katedrze na Wawelu, płaskorzeźby Dawid w Bazylice Betlejem, kilkudziesięciu tablic pamięci i popiersi.

Od 1977, oprócz licznych wystaw indywidualnych i zbiorowych w których brał udział w kraju i za granicą, od 2002 jego prace podziwiać można w Muzeum Ziemi Wiśnickiej (stała wystawa jego dorobku artystycznego), i na Zamku Lubomirskich w Nowym Wiśniczu, w licznych muzeach w kraju i za granicą oraz wielu kolekcjach prywatnych, a od 2015 także w Café Art. Gallery Zakopianka na krakowskich Plantach .

A wracając do poetyki słowa, Czesław Dźwigaj jest autorem licznych wypowiedzi o sztuce współczesnej, ze szczególnym uwzględnieniem sztuki sakralnej, publikowanych w periodykach, prezentowanych podczas sympozjów i częściowo zebranych w książce Dotrzeć do wiary widzącej, a także wierszy które ukazały się w albumowych tomach poetyckich: Poezje wybrane 1970-2010, Dziesięć dziesiątek za rok 2010 i ostatni Mój poliptyk sztuki..

27 marca to Międzynarodowy Dzień Teatru, a zatem spotkajmy się w „Zakopiance” na muzyczno słownym wieczorze przy kominku – także poezji Czesława Dźwigaja.

fot. i komentarz Marek Jasicki